Net zoals de andere dagen, vroeg uit de veren. Onder een
stralend zonnetje wandelden we naar school waar we eerst een les volgden bij
Angelita: woorden in lettergrepen hakken en plakken, voor sommigen kleuren.
Ondertussen waren de andere leerkrachten volop bezig met de voorbereiding van
het deeg voor de ‘wawa’s’ (broodjes ) en ‘colada morada’ (heel zoete vruchtendrank
~ confituur). Dit is een traditie voor Allerheiligen.
Morgen vieren we het 128 bestaan van de stad ‘Otavalo’ dus oefenden we nogmaals
de parade. Toen we terugkwamen was het deeg gerezen en konden we, samen met de kinderen, figuurtjes kneden uit het deeg. Pato bakte de broodjes af. Iedereen kon er nadien van proeven. We zouden rond 11.00 u vertrekken naar een andere school, maar omdat het nog geen tijd was, maakten we een babbeltje met Angelita over hun evaluatiesysteem.
Om 11.15 u vertrokken we per taxi naar de school: ‘Unidad educativa “Mons.
Cesar Antonio Mosqueara” ‘, een college van 800 Indigina’s onder leiding van
missionariszuster Hermana. In het algemeen kunnen we zeggen dat er veel
kinderen in elke klas zitten (ongeveer 45 leerlingen per klas), dat er redelijk
veel discipline is, dat ze erg vriendelijk zijn en dat we de indruk hebben dat
er hard gewerkt wordt. Als afscheid deden 4 Indiginameisjes een traditionele bruiloftsdans
voor ons. Een boeiend bezoek!
De bus bracht ons terug naar Otavalo waarna we gingen lunchen en verder de stad
introkken. We bezochten een overdekte markt (soeks) en kochten guavas,
granadillas en pitajayas. Dit fruit aten we thuis met zeer veel smaak op.
Zo meteen, om 19.00 u gaan we naar het nieuwe station voor een soort ‘inhuldiging’.
Er is hier een nieuwe spoorweg aangelegd voor een stoomtrein.
de Indiginadanseressen
links: pitajaya | rechts: granadilla | onderaan: guavas
bezoek aan andere school: 5 jarigen
middelbaar: 15 jarigen
markt
